Τελικά είναι δυνατόν να υπάρξει προπόνηση χωρίς στόχους, αυστηρά καθορισμένους, εφικτούς και χρονικά προσδιορισμένους;.

Χωρίς αμφιβολία, η πανδημία άλλαξε τον τρόπο λειτουργίας του Dynamo Alliance με τρόπο που δεν μπορούσαμε ούτε να φανταστούμε. Κατ’ αρχάς, σε ό,τι αφορά αυτό το blog, στη διάρκεια του πρώτου lockdown ξεκινήσαμε ένα κανάλι στο Youtube,προκειμένου να επικοινωνούμε μαζί σας περισσότερο άμεσα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι πολλή ύλη που θα αποτελούσε έναυσμα για άρθρα του blog, να γίνει τελικά βίντεο.

Η πανδημία και πιο συγκεκριμένα, το κλείσιμο των γυμναστηρίων για πολλούς μήνες, άλλαξε ριζικά και τον τρόπο με τον οποίο προπονούμαστε. Η έλλειψη αγώνων μας άφησε χωρίς απτούς μεσοπρόθεσμους στόχους, με αποτέλεσμα να αναγκαστούμε να αναθεωρήσουμε σχεδόν συνολικά τους λόγους για τους οποίους προπονούμαστε.

Από την ομάδα προπονητών του Δυναμό, ο Μιχάλης αποφάσισε να δοκιμάσει τους δρόμους αντοχής, αφήνοντας (προσωρινά;) το kettlebell sport, με απώτερο στόχο σε ένα χρόνο από σήμερα να τρέξει τον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, χωρίς ωστόσο να μειωθούν δραματικά οι επιδόσεις του στις βασικές άρσεις με μπάρα, ενδεχομένως και στο kettlebell. Είναι εφικτό να προπονήσει κανείς παράλληλα τη δρομική αντοχή και τη δύναμη; Ιδού μία ερώτηση που κρίναμε ότι πρέπει να απαντηθεί από εμάς με τρόπο εμπειρικό.

Ο Μάνος, αποκλεισμένος από το προπονητήριο του Δυναμό για οκτώ μήνες στη διάρκεια του δεύτερου lockdown, ασχολήθηκε πολύ περισσότερο με τη δύναμη της λαβής και το άθλημα του armlifting, κυρίως επειδή η προπόνηση της λαβής απαιτεί μικρότερο σε μέγεθος εξοπλισμό που χωράει εύκολα σε οποιοδήποτε σπίτι.

Ο Μπάμπης, που ταλαιπωρείται από χρόνιους τραυματισμούς από το 2018, αποφάσισε ότι θα πρέπει επιτέλους να τους διαχειριστεί, αφιερώνοντας αρκετό χρόνο στην προσπάθεια να ανακτήσει χαμένο εύρος κίνησης στο θώρακα, τους ώμους και τα ισχία του.

Τέλος, εγώ, στη διάρκεια των δύο lockdown δοκίμασα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, να ασχοληθώ με την προπόνηση αντοχής. Τέσσερις έως έξι προπονήσεις την εβδομάδα στο κωπηλατικό εργόμετρο με βοήθησαν να χάσω περί τα έξι κιλά σωματικού βάρους (σημαντικό μέρος αυτών και μυϊκή μάζα) και να πετύχω επίδοση λίγο κάτω από τα επτά λεπτά στο τεστ των δύο χιλιομέτρων. Πριν από περίπου ένα μήνα, με ελάχιστη προετοιμασία, πήρα μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της Greek Powerlifting Alliance και κατάφερα να σπάσω το παγκόσμιο ρεκόρ της International Powerlifting League στην άρση του deadlift, για την ηλικιακή μου κατηγορία, φυσικά. Σε ηλικία των 52 ετών πλέον, αποφάσισα ότι θέλω να ξαναβρώ τη χαρά του παιχνιδιού και της εξερεύνησης στην προπόνησή μου, μέσα από την προσπάθεια να μάθω καινούργια πράγματα, να διδάξω στο σώμα μου νέες δεξιότητες. Εν ολίγοις, αποφάσισα να κάνω προπόνηση χωρίς στόχους ή τέλος πάντων, χωρίς στόχους που να μπορούν να καταγραφούν υπό μορφή αριθμών σε ένα φύλλο excel. Με βάση τις επιστημονικές αρχές για τη διαχείριση της κόπωσης στην προπόνηση, αυτό που αποφάσισα να κάνω θα μπορούσαμε να το πούμε μία «παρατεταμένη περίοδο ενεργητικής αποκατάστασης», που θα διαρκέσει… μέχρι να αποφασίσω ότι θέλω να επανέλθω στην οργανωμένη προπόνηση.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο περιπλάνησης, εξερεύνησης και… δημιουργικής ασάφειας (εδώ νομίζω κολλάει απόλυτα αυτό) αποφασίσαμε να χαρτογραφήσουμε αυτά που για μας αποτελούν ανεξερεύνητα νερά. Μέσα από μία νέα σειρά αναρτήσεων σε αυτό το blog που θα βρίσκονται υπό την κατηγορία «Training Logs» θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε (εγώ, ο Μιχάλης και ο Μάνος, ενίοτε και ο Μπάμπης) αφενός τις προπονήσεις που κάνουμε κάθε εβδομάδα και αφετέρου τις σκέψεις και τις ερωτήσεις που προκύπτουν καθ’ οδον.

Προπόνηση χωρίς στόχους. Για να δούμε…

Pin It on Pinterest